Engelengeduld

Geduldig ben ik niet. Nooit geweest. Bij mijn brei, zorg ik ervoor dat ik zelden iets moet uithalen of herbeginnen. Het moet vooruit gaan, en als er een foutje in mijn brei geslopen is, dek ik dat soms toe met de mantel der liefde. Want als ik iets moet uithalen, is de kans groot dat ik het in mijn ongeduld helemaal kapot trek. Zo ook met naaien.

Alleen maak ik bij het naaien meer fouten dan bij het breien. Het proces gaat ook veel sneller, en stomme fouten zijn vlugger gemaakt. Mijn decouvietje is mijn grootste vijand, maar ook mijn beste vriend. Ik heb mij erbij neergelegd, dat fouten maken en herstellen nu eenmaal bij het naaien hoort. Tot mijn grootste verbazing blijk ik over een soort engelengeduld te beschikken, waardoor ik dan wel zuchtend aan het herstelwerk begin, maar het toch meestal tot een goed einde breng. Heel af en toe trek ik eens een gaatje in de stof, maar meestal is dat soort schade beperkt.

Toch had ik mij heilig voorgenomen retouches over te laten aan een expert. Ik breng mijn her- of verstelwerk steevast binnen in een naaiatelier, waar ze mijn stukken tot in de puntjes afwerken, alsof er nooit aan geprutst geweest is. Maar sinds kort laat ik mij toch vangen. Die prachtige witte broek is nét iets te breed onderaan de broekspijpen. Of dat toffe hemdje floddert nét iets te veel rond mijn middel. Ik heb nu eenmaal geen standaardmaten… Vroeger legde ik dergelijke stukken kordaat opzij. Jammer, maar helaas, ik moest op zoek naar iets anders. En naamlinten op mijn uniform stikken? Dat deed mijn vader ooit nog voor me… Niet zo de laatste maanden.

Tegenwoordig neem ik die net-niet-passende stukken met plezier mee naar huis, want ik kan dat toch even snel zélf aanpassen? Dat snel blijkt telkens weer relatief te zijn. Ik zucht en steun terwijl ik met mijn decouvietje aan de slag ga, en vervloek mijn aankoopgedrag. Maar hoe fier ben ik telkens weer, als ik de deur buiten stap met een perfect passend kledingstuk…. Dat heb ik toch maar lekker zélf geklaard!

Al laat ik de moeilijkste retouches nog steeds aan een expert over, in het naaiatelier zien ze mij veel minder vaak. Voorlopig toch…

Tot snel!

Lieve